lusteloos zit ik te staren
buiten is het een chaos van lawaai,
de wereld schreeuwt om aandacht
terwijl ik amper nog besta

transformaties ré en evoluties
en ik gekluistert aan mijn fauteuil

buisjesmensen en Wie Wat
Waarom geen geregenpier meer?

Verleden tijd weer tegenwoordig
ik laat mijn gevoelens de vrije loop
en blijf maar weer staren
naar een toekomst ver van mij

onnodig prikkelen mijn hersenen
terwijl ik snak naar zuurstof
die mij weer tot rust kan brengen

het verstand, de levensdrank,
maar ook het vergif
dat de mens vermoordt

ik weet het,
maar toch blijf ik wachten...